‘Moonage Daydream’de David Bowie kendi hikayesini anlatıyor!
‘Moonage Daydream’de David Bowie kendi hikayesini anlatıyor! Bir sanatçı olarak kendini sık sık yeniden keşfeden üretken bir müzisyen olan David Bowie’nin belgeseli ‘Moonage Daydream’in kamera arkasında belgeselin yazar-yönetmen-editör ve yapımcı olarak Brett Morgen yer alıyor. Morgen’ın vizyonu bu projede konuşan kafalar ya da bir anlatıcı kullanmak değildi. Esasen, Bowie belgeselde kendi hikayesini anlatıyor. Bu geleneksel bir biyografi değil; daha ziyade Morgen, izleyicileri müzikal bir yolculuğa çıkarıyor. Yönetmen montaj ve kurgu için dört yıl harcamış.
İddialı film müziğini oluşturmak ise 18 ay daha sürmüş. Filminin arkasındaki Emmy adayı ses ekibinin işi kolay değildi. “O eşsiz bir sanatsal deha” diyen projenin yeniden kayıt miksajcısı David Giammarco, “Daha önce hiç görmediğimiz bir şeyi nasıl yaparsınız?” diyor. Filmin müziklerinin Imax 12.0 ve 5.0, Dolby Atmos, 7.1 ve 5.1 tiyatro formatlarının yanı sıra Home Atmos 5.1 ve stereo da dahil olmak üzere çeşitli formatlarda mikslenmesi gerekiyordu.
Bu, ekibin karşılaştığı pek çok zorluktan biriydi: Hem diyalog hem de müzik çok çeşitli kalitelerde sunuluyordu ve bunları duyulabilir hale getirmek onlara kalmıştı. ‘Heroes’da 24 parçalık orijinaline erişimleri vardı ama birkaç parçanın üzerinde çalışılması gerekiyordu. Bunlardan biri Bowie’nin 1974 tarihli ‘Diamond Dogs’ albümünde yer alan ‘Rock ‘n’ Roll With Me’ şarkısıydı. “Son dakikada geldi” diye hatırlıyor Massey. “İki kanallı bir kayıttı ama daha da kötüsü, bir Betacam Üstün Performans kaydıydı.” Çözünürlük o zaman için geliştirilmiş olsa da kalite mono idi. “Korkunçtu.” Ama ellerindeki tek şey buydu, “biz de elimizden gelenin en iyisini yaptık. Açtık ve 7.1 ses miksine dönüştürdük.”
Bowie’nin 1995 tarihli şarkısı ‘Hello Spaceboy’ filmde Massey’in en sevdiği sekanslardan birinde yer alıyor. “İsrail, Tel Aviv’de kaydedildi ve David kaostan, onu ne kadar sevdiğinden ve göz ardı edilmemesi gerektiğinden bahsediyor. Bu kayıt çok ham. Performansı tam anlamıyla punk ve dolu dolu; grup çıldırıyor, o çıldırıyor ve seyirci çıldırıyor. Bu yüzden çok bozuk bir parça elde ettik.”
Distorsiyon nedeniyle ses açısından en yüksek kalitede olmasa da ekip yine de bunu çalıştırmayı başardı. “Aslında Brett’in seyircinin o anda olmasını istediği an ve duyguya uyuyordu.”
Giammarco, bu andaki ses tasarımı ve müziğin, ikisinin belgeselde nasıl bütünleştiğini gösterdiğini söylüyor. “Bu özel parça filmin herhangi bir kısmından daha harika” diyor. “Ses tasarımı sahnede olup bitenler hakkında yorum yapıyor ama ses efektleri ve müzik de var ve aradaki farkı söylemek zor ama bu müzikal kaos ve sanatsal kaos.”
Sonuç olarak, ‘Moonage Daydream’ hem hayranlar hem de hayran olmayanlar için görsel olarak sürükleyici bir deneyim. Boş bir tuval olarak başlayan çalışma Massey, Giammarco ve Morgen’in deneysel çalışmalarıyla bir araya geldi. Giammarco şöyle diyor: “Bir sekansta 1970 Bowie’sinden bir kesit 1984 Bowie’sine, oradan da 1991 Bowie’sine geçiyor ve ‘Heroes’ ile devam ediyor. Müzik tarafı bu şekilde işledi.”
“Bir de diyaloglar ve ses efektleri var ki bunlar da çok geniş bir şablon oluşturuyor” diye devam ediyor. “Her şeyi gözden geçirdik ve neyin işe yaradığını gördük ve basitçe bir şeyler denedik.”
