Şiirsel ve felsefi yönü ağır basan sinema denilince akla gelen ilk isimlerden biri Andrei Tarkovsky! Yazar, yönetmen, aktör, aynı zamanda opera ve tiyatro yönetmeni… Sergei M. Eisenstein‘dan sonra en ünlü Sovyet yönetmen. Tarkovsky’nin bilinmeyenlerini sizler için listeledik.

İşte bilinmeyen yönleriyle Andrei Tarkovsky

4 Nisan 1932 tarihinde Rusya’nın Zavrazhye kentinde dünyaya gelen Tarkovsky’nin babası önemli Rus şairlerinden Arseny Alexandrovich Tarkovsky’dir. Maxim Gorky Literature Institute’dan mezun olan annesi Maria Ivanova Vishnyakova ise editördür.

Çocukluk dönemini Yuryevets’de geçiren Tarkovsky, 1937 yılında babasının ailesini terketmesi üzerine annesi ve kızkardeşiyle birlikte kalır. Bu olay Tarkovsky’nin hayatını oldukça etkiler.

Annesi Tarkovsky’nin sanat ve müzik alanında eğitim almasını istediği için, Tarkovsky, müzik okulunda piyano öğrenir. Tarkovsky’nin edebiyat ve şiire özel bir ilgisi çocukluktan itibaren gelişir.

1954 yılında Sinematografi Enstitüsü’ne başvuran Tarkovsky, giriş sınavını kazanır ve yönetmenlik programına kabul alır.

İtalyan Yeni Gerçeklik ve Fransız Yeni Dalga yönetmenlerinden Kurosawa, Buñuel, Bergman, Bresson gibi isimleri izleme fırsatı bulan Tarkovsky, filmlerinde bu yönetmenlerden oldukça etkilenir.

Tarkovsky, 1956 yılında ilk kısa filmi “The Killers”ı çeker.

1957 Irma Rausch ile evlenen Tarkovsky’nin evliliği 1970 yılına kadar devam eder.

“The Steamroller and the Violin” filmiyle 1961 New York Öğrenci Film Festivali’nde ilk ödülünü alır.

Sovyet film yönetmeni Mikhail Romm, onun öğretmeni ve akıl hocasıdır.

İlk uzun metraj filmi olan “Ivan’s Childhood”u 1962 yılında çeker. Uluslararası arenada dikkatleri üzerine çekmeyi başaran Tarkovsky bu filmiyle Venedik Film Festivali’nde Altın Aslan Ödülü’nü kucaklar.

Tarkovsky’nin yaptığı en kişisel film “Mirror”dır. Filmde, yönetmenin kendisiyle ilgili detaylar ve ailesiyle ilgili anıları yer alır.

Tarkovsky, The Mirror (1975) filminin son haline getirmeden önce 32 versiyon yapar.

Tarkovsky’nin filmleri sadece bilim kurgu değildir, gizem ve şiirsellik de içerir.

1982 yılında Venedik Film Festivali’nde jüri üyesi olan Tarkovsky, çocukların filmlerini yetişkinlerden daha iyi anladığını söylemiştir.

Ingmar Bergman, Tarkovsky’i “tüm zamanların en önemli yönetmenlerinden biri” olarak tanımlamıştır.

‘Sculpting in Time’ isimli kitabı bulunan yönetmen, kitabında filmlerindeki şiirselliği ele almıştır.

Akira Kurosawa ve Ingmar Bergman filmlerinin büyük hayranıdır.

Sergei Parajanov , “Ashik Kerib” filmini Tarkovsky’e adamıştır.

Tarkovsky’nin favori filmleri arasında Journal d’un curé de campagne (1951), Mouchette (1967), Nattvardsgästerna (1962), Smultronstället (1957), Persona (1966), Nazarín (1959), City Lights (1931), Ugetsu Monogatari (1953), Shichinin no Samurai (1954) ve Suna no Onna (1964) yer almaktadır.

Ofrett filminin çekimlerini 1986’da, İsveç’te Ingmar Bergman’ın ekibi ile tamamlayan Tarkovsky Cannes Film Festivali’nde 4 ödül birden alır.

Cannes Film Festivali’nde Offret (1986), Nostalghia (1983) ve Stalker (1979) filmleriyle üç kez Ekümenik Jüri Ödülü almıştır.

Tarkovsky, 29 Aralık 1986 yılında hayatını kaybetmiştir. Ünlü yönetmenin mezarı Fransa’daki Rus Mezarlığı Sainte-Geneviève-des-Bois’dedir.